W dniu 7 kwietnia obchodzimy Dzień Bobrów. Data nieprzypadkowa związana z dniem urodzin amerykańskiej badaczki i specjalistki od bobrów Dorothy Richards (1894-1985). eszcze niedawno bóbr był w Polsce na granicy wyginięcia, obecnie, wskutek ochrony i naturalnych procesów w wielu miejscach jest znów niezwykle pospolity.
Bobry mieszkają prawie w każdej dolinie rzecznej i mają swoje zdanie, często niestety rozbieżne od ludzi na temat tego, jak ta dolina powinna wyglądać. Człowiek dąży do uregulowania, wyrównania, osuszenia, bobry całkowicie przeciwnie.
Można zrozumieć rolnika, który nie może zebrać siana z łąki zamienionej w jezioro. Zrozumiałe są też narzekania właścicieli stawów, którym bobry rozkopują groble, hydrotechników, którzy muszą łatać podziurawione wały. Bobry to jedne z ciekawszych zwierząt żyjących w naszym kraju i jednocześnie jeden z tych gatunków, które generują najpoważniejsze konflikty na linii przyroda-człowiek. Zwierzęta te są niesamowitymi inżynierami i hydrotechnikami, to chyba jedyne zwierzęta (po człowieku) potrafiące na taką skalę manipulować środowiskiem.
Spójrzmy jednak na bobry bez tych wszystkich uprzedzeń. Gdyby tylko mogły pracować na pełen etat, to z pewnością znalazłyby zatrudnienie w niejednej firmie budowlanej. Te zwierzęta posiadają bowiem wyjątkowe umiejętności inżynieryjno-melioracyjne. Są prawdziwymi mistrzami retencji. Bobry to najpożyteczniejsze ze „szkodników”.
Chroniąc bobra, chronimy wiele rzadkich i ginących gatunków roślin i zwierząt związanych z mokradłami, miejscami dzikimi, niedostępnymi dla większości ludzi. Wreszcie coraz częściej mówi się o tym, że retencja wody, czyli zatrzymywanie jej i spowalnianie spływu, to najskuteczniejsze narzędzie walki z powodziami i suszą.
Te w gruncie rzeczy sympatyczne stworzenia (bóbr europejski bóbr zwyczajny, bóbr rzeczny, bóbr wschodni (Castor fiber) to gatunek ziemnowodnego gryzonia z rodziny bobrowatych. Masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 29 kg, a długość do 110 cm. Jest uważany za największego gryzonia Eurazji. Bóbr jest zwierzęciem silnie terytorialnym, rodzinnym i zasadniczo monogamicznym. Wiedzie nocny tryb życia. Pod wodą może przebywać nawet do 15 min. jednorazowo. Dzięki wyjątkowo dużym i mocnym siekaczom, bobry potrafią ściąć drzewo o średnicy do 1 m. Jedne ze śladów ich bytowania w środowisku, to budowane przez nie tamy i żeremia (kopiaste domki). Działalność bobrów pozytywnie wpływa także na odtwarzanie śródleśnych bagien z dużą ilością martwego drewna, które są ważnym siedliskiem dla licznych owadów.
Może więc warto spojrzeć na te ,,szkodniki” nieco łagodniejszym okiem.
Do pobrania:
